Zorgaanbod: Voor het gezin

Gezinstherapie

Gezinstherapeuten (ook wel systeemtherapeuten) bekijken individuele problemen in hun relationele context. Dat vergroot het aantal oplossingsmogelijkheden. Positieve krachten uit het gezinssysteem worden benut en tegenwerkende krachten sneller opgespoord. Dat maakt dat gezinstherapie meestal zijn vruchten afwerpt.

De term systeem duidt op het sociale geheel waarvan mensen deel uit maken: gezin, familie, school, werk, gemeente, politiek, kerk, vereniging, etc. Voor de meeste mensen is het gezin van herkomst (ouders, broers en zussen) het eerste belangrijke sociale systeem. Later staat het eigen gezin meer op de voorgrond: de partner en eventuele kinderen spelen een grote rol in ons leven. Maar ook het familiesysteem kan een bepalende rol spelen, ouders, grootouders, neven en nichten, etc. Werk en vriendenkring vormen eveneens een belangrijk sociaal systeem.

Binnen een sociaal systeem beïnvloeden mensen elkaar. Gedachten, gedragingen, gevoelens en verwachtingen ontstaan in wisselwerking met anderen, ook al is de ene relatie intensiever dan de andere. Ook psychische klachten staan nooit op zichzelf. Dikwijls is de situatie waarin iemand leeft van invloed. Mensen komen sneller uit de problemen als er in therapie aandacht is voor relaties, gezin en verdere omgeving. Klachten van de een worden beïnvloed door de anderen in het systeem en vice versa.

Voor wie?
Aanleidingen voor systeemtherapie zouden kunnen zijn:

• vaak ruzies, al dan niet met geweld, gevoel van onveiligheid in het gezin;
• een terugkerend patroon waarin de gezinsleden negatief op elkaar reageren;
• problemen binnen nieuw samengestelde gezinnen, omgaan met de nieuwe partner van vader of moeder;
• veranderingen in de gezinssamenstelling, gezinsuitbreiding of de fase waarin de kinderen zelfstandig worden en meer los komen van het gezin;
• factoren uit het gezin van herkomst bij de ouder die een rol spelen;
• problemen in de relatie tussen ouders die van invloed zijn op de opvoeding, of problemen tussen opvoeders nadat men als partners uit elkaar is gegaan;
• etc.

Doel
De behandeling richt zich zowel op de problemen waarmee het kind / de jongere is aangemeld als op de relaties en de interactiepatronen in het gezin. In onderlinge samenspraak wordt gezocht naar manieren om problemen beter te hanteren en vastgeroeste interactiepatronen te doorbreken. Zo wordt een ieder zich bewust van hun onderlinge reacties en beseffen zij welke invloed ze op elkaar hebben. Mensen overwinnen problemen eerder, als anderen die belangrijk voor hen zijn, daaraan meewerken.

Werkwijze
In gesprekken samen met betrokkenen komt aan de orde:

• Wat de klachten en problemen zijn;
• Hoe ze volgens betrokkenen zijn ontstaan;
• Wat ze voor hen betekenen;
• Wat er nodig is om gewenste veranderingen tot stand te brengen en wie daar welk aandeel in heeft.

De gesprekken zijn niet altijd met het hele gezin, dit wordt afgewisseld met gesprekken in verschillende samenstellingen. Naast gesprekken kan het ook zijn dat er gewerkt wordt met opdrachten, rollenspel, of familie opstellingen.

Een andere vorm van een gezinsbenadering die vanuit de praktijk geboden wordt is gezinscoaching. Lees hierover meer onder het kopje coaching.